Zoals ik onlangs liet weten, ben ik aan het fietsen geslagen. Heb daar zelfs een ‘nieuwe’ tweedehands fiets voor aangeschaft: een sportieve hybride. Sinds een week of twee vind je me met enige regelmaat terug in het prachtige Zuid-Hollandse landschap. En ondanks dat deze regio prachtig is voor fietstochten en er ook bijzonder veel gefietst wordt, kom ik erachter dat ik niet overal even welkom ben.
Het voordeel van mijn nieuwe fiets is dat hij licht is (12,1 kg), ondanks dat er gewoon spatborden en een bagagedrager opzitten. Maar om hem licht te houden, heb ik besloten om niet met een zwaar fietsslot op pad te gaan. Als ik echter halverwege mijn rit een terras op strompel (spieren moeten nog een beetje wennen aan de overmatige inspanning), om de nodige energie tot me te nemen (in de vorm van een glas fris en een driedubbele uitsmijter), wil ik ook graag zicht houden op mijn fiets.
Ik zie echter steeds vaker bordjes op het terras staan zoals op de bovenstaande foto.
Wat mij betreft hoeft mijn fiets niet naast m’n tafel te staan, maar ik vind het wel fijn om hem in het oog te kunnen houden. Gevolg is echter dat ik nu doorrijd en elders mijn euro’s besteed.
Het kan zijn dat er locaties zijn die liever geen wielrenners of andere sportieve fietsers ontvangen. Voor zij die dat wel willen, zag ik op Twitter onlangs een bijzonder leuke en simpele oplossing, die bijdraagt aan de gastvrije bereikbaarheid voor de sportieve fietser.
Twitterbericht @RobbertPaymans
Over de auteur
